معرفی
کپور ماهی بزرگ آب شیرین و بومی آسیای میانه است. معرفی در بسیاری از کشورها کمک کرده تا ماهی کپور به بیشترین توزیع ماهی آب شیرین در جهان تبدیل شود. آنها به طور گسترده در اروپا ، آسیا و خاورمیانه پرورش می یابند ، و یک ماهی محبوب ماهیگیری در اروپا هستند. با این حال ، در آمریکای شمالی ، کانادا و استرالیا ، کپور از آفات قابل توجه محسوب می شود.
کپور بسیار متنوع است ، و می تواند در انواع زیادی از زیستگاه ها از جمله مناطق بسیار تخریب شده زندگی کند. طی چند دهه گذشته کپور در بیشتر مناطق جنوب شرقی استرالیا گسترش یافته است. آنها در حال حاضر فراوان ترین ماهی بزرگ آب شیرین در برخی مناطق ، از جمله بیشتر حوضه موری-دارلینگ هستند و تصور می شود که در تخریب اکوسیستم های آبی طبیعی ما نقش داشته است.
شرح و زیست شناسی
اگرچه کپور کوچک را می توان ماهی قرمز دانست ، اما کپور را می توان با داشتن یک جفت هالتر (سبیل) در هر گوشه دهان تشخیص داد. آنها دارای چشمهای کوچک ، لبهای ضخیم ، یک دم چنگال و یک باله پشتی (بالا) با خارهای کاملا دندانه دار هستند. ترازوها بزرگ و ضخیم هستند.
رنگ کپور متفاوت است. در طبیعت آنها معمولاً به رنگ سبز زیتونی تا برنز یا نقره ای و در قسمت زیرین آن کم رنگ تر است. کپور کوی (یا ژاپنی) انواع تزئینی اهلی کپور معمولی است و طیف وسیعی از رنگها و الگوهای رنگی را با ترکیبات مختلف از علامت های سفید ، سیاه ، قرمز ، زرد ، آبی و نارنجی نشان می دهد. تغییرات مقیاس ، از جمله مقیاس های براق بزرگ یا پراکنده یا در یک خط در امتداد پهلوها (“کپور آینه ای”) یا عدم وجود فلس (“کپور چرمی”) نیز در ماهیان زینتی و وحشی رایج است.
همه سویه ها به یک گونه ، Cyprinus carpio تعلق دارند .
ماهی کپور می تواند تا اندازه بسیار بزرگی رشد کند ، در حالی که گزارش های ماهیان درازای ماهی به اندازه ۱.۲ متر به وزن ۶۰ کیلوگرم گزارش شده است. ماهی های تا ۱۰ کیلوگرم در استرالیا صید شده اند ، اما وزن های حدود ۴-۵ کیلوگرم بیشتر است.
زیستگاه
کپور معمولاً در آبهای ساکن یا آرام آرام در ارتفاعات کم یافت می شود ، خصوصاً در مناطقی که گیاهان آبزی فراوانی وجود دارد. آنها همچنین در آبهای کم آب برخی رودخانه ها و دریاچه های ساحلی یافت می شوند.
آنها قادر به تحمل طیف وسیعی از شرایط محیطی هستند. آنها تحمل بیشتری نسبت به اکسیژن کم ، آلاینده ها و کدورت نسبت به بیشتر ماهی های بومی دارند و اغلب با زیستگاه های تخریب شده از جمله آبهای راکد در ارتباط هستند.
تغییر در جریان های آب ، کاهش کیفیت آب و سایر تغییرات در زیستگاه رودخانه ها طی چند دهه گذشته بر بسیاری از ماهی های بومی تأثیر منفی گذاشته و در عین حال طرفدار کپور ماهی است.
برای آشنایی بیشتر با سایر آبزیان و دیگر جانوران دریایی، خرید و آشنایی با نحوه پرورش و تخم گزاری آبزیان از جمله خرید ماهی کپور، آمور، قزل آلا و… . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد غذای آبزیان به دیگر مقاله های ما سر بزنید. همچنین می توانید با مراجعه به دیگر سایت ما برای خرید انواع دستگاه اسپلش، تور ماهی ماهیگیری، استخر فایبرگلس و… اقدام نمایید. همچنین برای مشاوره و اطلاعات بیشتر میتوانید با مشاورین ما در تماس باشید برای ارتباط کافیست با شماره های موجود در سایت تماس حاصل فرمایید.
تولید مثل
در شرایط مناسب ، کپور بسیار پرکار است. آنها زودرس می شوند – از اوایل ۱ سال برای آقایان و ۲ سال برای زنان – و ماده ها تعداد زیادی تخم مرغ چسبناک تولید می کنند (برای یک ماهی ۶ کیلوگرمی تا ۱.۵ میلیون).
کپور در فصل تولید مثل به مکان های تولید مثل مهاجرت می کند و گاهی صدها کیلومتر را طی می کند.
بیشتر تخمها و لاروها قبل از بزرگسالی می میرند ، اگرچه در صورت مناسب بودن شرایط محیطی ممکن است تعداد بیشتری از آنها زنده بمانند. به نظر می رسد سیل به ویژه شرایط مناسبی را برای پرورش ماهی کپور و همچنین غذای فراوان برای نوجوانان فراهم می کند. این ممکن است توضیح دهد که چرا کپور در طی سیل بزرگ دهه ۱۹۷۰ چنین انفجار جمعیتی را تجربه کرده است.
تغذیه
کپور همه چیزخوار است و بسته به آنچه در دسترس است رژیم غذایی او متفاوت است. آنها طیف وسیعی از مواد غذایی کوچک مانند نرم تنان ، سخت پوستان ، لارو حشرات و دانه ها را مصرف می کنند. این مواد غذایی (همراه با گل و آب) از پایین مکیده می شوند و با استفاده از راشکرهای آبشویی فیلتر می شوند.
آنها همچنین می توانند مواد گیاهی و مواد آلی عمومی را مصرف کنند ، به ویژه هنگامی که سایر منابع غذایی در دسترس نیستند (به عنوان مثال در زمستان).
ماهی کپور به ندرت ماهی می خورد ، اما ممکن است تخم مرغ و لارو ماهی را مصرف کرده و مکان های تولید مثل را مختل کند.
کپور بالغ فاقد شکارچیان طبیعی است. ماهی های بومی بزرگ شکارچی ، مانند ماهی کاد موری ، سوپ طلایی و باس ، ممکن است ماهی کپور خردسال را مصرف کنند ، اگرچه به نظر می رسد که آنها مورد علاقه طعمه نیستند.
کپور در NSW کجاست؟
توزیع کپور در NSW اکنون بیشتر حوزه های موری-دارلینگ و همچنین بسیاری از سیستم های رودخانه های ساحلی را شامل می شود ، به ویژه در بخش مرکزی NSW از شکارچی در شمال تا Shoalhaven (از جمله مناطق جنوبی و تابلوها) در جنوب . کپور در حال حاضر فراوانترین گونه ماهی در بسیاری از رودخانه های NSW است ، که ۹۰٪ از زیست توده ماهی (وزن کل ماهی صید شده) را در برخی مناطق حوزه موری-دارلینگ تشکیل می دهد.
کپور چگونه به اینجا رسیده است؟
ماهی کپور به منظور تقلید از محیط اروپا و به طور تصادفی از طریق فرار ماهیان زینتی یا آبزی پروری ، عمداً به استرالیا وارد شده است.
در ویکتوریا ، از اوایل سال ۱۸۵۹ ، ذخیره ماهی کپور آغاز شد ، اما تلاش های اولیه برای تهیه سهام موفق نبود. در NSW ، اولین معرفی شناخته شده در نزدیکی سیدنی در سال ۱۸۶۵ اتفاق افتاد. در اوایل دهه ۱۹۰۰ ، از انگشتان انگشت برای ایجاد چندین جمعیت وحشی کپور در اطراف سیدنی ، از جمله در مخزن Prospect (جایی که هنوز هم وجود دارند) استفاده شد.
زمان و نحوه معرفی ماهی کپور به سیستم رودخانه موری-دارلینگ مشخص نیست ، اگرچه سوابق اولیه ای وجود دارد که برخی از کپورها از سیدنی جابجا می شوند ، و یک سویه متمایز “یانکو” به رنگ نارنجی در Murrumbidgee در اوایل بخش تاسیس شده است. ۲۰ هفتم قرن. منبع و منبع هرچه باشد ، کپور حداقل از دهه ۱۹۲۰ در حوضه تاسیس شده است ، اگرچه برای مدتی نسبتاً غیر معمول بود.
سد های مزرعه ای
در اوایل دهه ۱۹۶۰ سویه جدیدی برای پرورش آبزیان وارد و در مزرعه پرورش ماهی در بولارا پرورش یافت. این کپورها در سدهای مزرعه ای در حوالی میلدورا انباشته شده و به زودی در رودخانه های موری و دارلینگ گسترش یافتند و در اواسط دهه ۱۹۷۰ سیلاب گسترده ای به آنها کمک کرد.
از آن زمان تاکنون ، کپور در تمام سیستم موری-دارلینگ ، از جمله در کوئینزلند و استرالیای جنوبی و همچنین NSW و ویکتوریا ، بسیار موفقیت آمیز است. آنها همچنین در دریاچه های هلال و سورل در تاسمانی یافت شده اند.
در بسیاری از حوضه های آبریز ساحلی NSW اکنون کپور وجود دارد ، اغلب کویهایی که از حوضچه های حیاط خانه فرار کرده یا به عمد آزاد شده اند.
همچنین ممکن است ماهیگیرانی که به طور غیرقانونی از آنها برای طعمه زنده استفاده می کنند یا آنها را به طور غیرقانونی ذخیره می کنند تا ماهیگیری کپور جدید ایجاد کنند ، به گسترش کپور کمک کرده اند. این واقعیت که در دو سد در حوضه موری-دارلینگ (سدهای Wyangala و Burrinjuck) یک سویه مشخص و غیرمرتبط با جمعیت مجاور پیدا شده است ، معرفی انسان از یک منبع جداگانه است.
تأثیرات کپور چیست؟
به دلیل سازگاری ، کپور در استعمار خود در محیط های جدید بسیار موفق عمل کرده است.
اعتقاد بر این است که کپور تأثیرات مخربی روی گیاهان آبزی بومی ، حیوانات و سلامت عمومی رودخانه ، به ویژه از طریق عادات مخرب تغذیه ای آنها دارد.
کپور اغلب در مناطق تخریب شده یافت می شود ، اگرچه مشخص نیست که باعث تخریب می شود یا به سادگی قادر به زنده ماندن در مناطق تخریب شده ای است که ماهی بومی نمی تواند یا بومی ها در غیر این صورت حذف شده اند. در حالی که در برخی موارد احتمالاً کپور را به دلیل تخریب که در واقع نتیجه فعالیتهای انسانی است ، مقصر دانستند ، اما روشن است که کپور می تواند تأثیرات عمده ای داشته باشد.
برخی از تأثیرات احتمالی کپور در زیر بیان شده است.
کاهش کیفیت آب
کپور ماهی با از بین بردن پوشش گیاهی و هم زدن رسوبات هنگام تغذیه ، به کیفیت پایین آب کمک می کند و منجر به افزایش کدورت می شود.
این به نوبه خود نفوذ نور را کاهش می دهد ، که می تواند تغذیه ماهی های بومی را که به بینایی متکی هستند دشوار کند. کاهش نور همچنین می تواند رشد گیاه را کاهش دهد و رسوبات معلق می توانند گیاهان را خفه کرده و غرغرهای ماهی را مسدود کنند.
اثرات کپور بر کیفیت آب به خوبی ثبت شده است. با این حال ، شیوه های ضعیف مدیریت حوضه آبریز احتمالاً تأثیر چشمگیرتری دارند.
شکوفه های جلبک
پیشنهاداتی وجود دارد که کپور ماهی با شکار طعمه حیواناتی که جلبک می خورند ، بهم زدن مواد مغذی محبوس در رسوبات کف ، آسیب رساندن به گیاهان آبزی و کاهش رشد گیاه از طریق کدورت بیشتر ، احتمال شکوفایی جلبک را افزایش می دهد.
با این حال ، ممکن است تراکم کپور بسیار زیاد باشد تا احتمال شکوفایی جلبک را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
فرسایش
عادات تغذیه کپور می تواند سواحل رودخانه ها را که منجر به سقوط سواحل و پوشش گیاهی می شود ، تضعیف کند.
با این حال ، پاکسازی پوشش گیاهی ساحلی ، تغییرات جریان رودخانه ها از طریق تنظیم رودخانه ، و پایمال شدن توسط دام ها از مهمترین عوامل فرسایش بانک هستند. احیای پوشش گیاهی ساحلی می تواند خطر آسیب دیدن ماهی کپور را به حداقل برساند.
تأثیرات بر بی مهرگان
ماهی کپور نوجوانان عمدتا از زئوپلانکتون تغذیه می کنند ، اما هنگامی که طول آنها به حدود ۱۵ سانتی متر برسد ، بی مهرگان بزرگتر (کلان) شروع به مصرف می کنید. شواهد زیادی وجود دارد که تأثیر کپور بر بی مهرگان بومی آبهای ساکن را اثبات می کند ، اما فقط شواهد حکایتی برای تأثیرات آنها در آبهای روان وجود دارد.
تأثیرات روی گیاهان آبزی
کپور اثرات قابل توجهی روی گیاهان آبزی بومی از طریق چرا مستقیم و از طریق ریشه کن کردن گیاهان هنگام تغذیه دارد که منجر به کاهش تراکم گیاه و زیست توده می شود. گیاهان برگ نرم ، ریشه کم عمق و غوطه ور به احتمال زیاد تحت تأثیر قرار می گیرند.
بیماری
در سایر نقاط جهان ، کپور با توزیع طیف وسیعی از انگلی ها و بیماری های قارچی ، باکتریایی و ویروسی مرتبط است. با این حال ، شیوع بیماری کمی وجود دارد که به کپور در استرالیا نسبت داده می شود.
کاهش تعداد ماهیان بومی
اثرات کپور ماهیان بومی به خوبی شناخته نشده است. تصور می شود که تأثیرات منفی کپور شامل رقابت برای غذا و زیستگاه و اثرات آن بر استخدام (دوباره پر کردن جمعیت) باشد. با این حال ، بسیاری از گونه های بومی (مانند سوف طلایی ، ماهی مادی ماری ، سوف نقره ای و گربه ماهی شیرین) حتی قبل از گسترش کپور ماهیان نیز کاهش قابل قبولی را تجربه کرده اند.
روش های تغذیه ماهی کپور می تواند پوشش گیاهی آب را از ریشه کند و آب را گل آلود کند. کپور را بخاطر آسیب رساندن به زیستگاههای آب شیرین و کاهش نفوذ نور ، اکسیژن محلول و مواد گیاهی مقصر دانسته اند. این تغییرات ممکن است ماهی های بومی را تحت تأثیر قرار دهد.
برای خرید بچه ماهی کپور |اینجا کلیک کنید|
