نحوه پرورش ماهی کپور معمولی

خرید بچه ماهی کپور

ویژگی های بیولوژیکی

بدن کشیده و تا حدی فشرده. لب ضخیم دو جفت هالتر در زاویه دهان ، کوتاه تر در لب بالایی. پایه باله پشتی طولانی با ۱۷-۲۲ اشعه شاخه ای و ستون فقرات قوی و دندانه دار در جلو. خط باله پشتی مقعر قدامی است. باله مقعدی با ۶-۷ اشعه نرم لبه خلفی خارهای سوم پشتی و مقعدی با خارهای تیز. خط جانبی با مقیاس ۳۲ تا ۳۸. دندانهای حلق ۵: ۵ ، دندانهایی با تاج های صاف. کپور وحشی متغیر رنگی ، از پشت و قسمت های فوقانی به رنگ سبز مایل به قهوه ای است و از شکم به زرد طلایی سایه می زند. باله ها غروب و شکمی و دارای مایل به قرمز هستند. ماهی کپور طلایی برای اهداف زینتی پرورش می یابد.

مشخصات

پیشینه تاریخی

ماهی کپور یک ماده غذایی لوکس در اواسط و اواخر رومی بود و در روزه داری در قرون وسطی مصرف می شد. رومی ها این ماهی ها را در استخرهای ذخیره سازی (‘piscinae’) و بعداً در استخرهای ماهی ساخته شده توسط صومعه های مسیحی نگهداری می کردند. در این رویه اروپا کپور ماهی در یک فرهنگ نگهداری می شد. بزرگترین افراد به عنوان بچه ماهی انتخاب شدند. از ، دوازدهم تا اواسط ۱۴ امانتخاب مصنوعی ناخواسته قرن پس از میلاد ، اولین قدم ها به سوی اهلی سازی صورت گرفته است. پرورش کنترل شده برکه های نیمه طبیعی و پرورش بچه ماهی کپور از قرن نوزدهم در اروپا آغاز شد. سیپرینیدها برای بیش از ۲۰۰۰ سال در چین پرورش یافته اند ، جایی که آنها در استخرهای غیرقابل تخمیر نگهداری می شوند. استخرها به طور منظم با بچه های رودخانه ذخیره می شدند. از فن آوری پرورش چندفرهنگی مبتنی بر مواد غذایی طبیعی استفاده شد. مسابقات کپور نیمه اهلی در این سیستم توسعه یافته است. کپور اهلی اخیراً در بیشتر مناطق پرورش ماهی کپور تولید شده است. حدود ۳۰-۳۵ سویه ماهی کپور معمولی اهلی در اروپا وجود دارد. بسیاری از سویه ها در چین نگهداری می شوند. برخی از گونه های کپور اندونزی وجود دارد که تاکنون از نظر علمی مورد بررسی و شناسایی قرار نگرفته اند.

زیستگاه و زیست شناسی

کپور معمولی وحشی (که در این برگه به ​​طور کلی “کپور” نامیده می شود) در جریان های میانی و تحتانی رودخانه ها ، در مناطق غرقاب و در آب های کم عمق مانند دریاچه ها ، دریاچه های گاو نر و مخازن آب زندگی می کند. ماهی کپور عمدتا ساکنین پایین هستند اما بدنبال مواد غذایی در لایه های میانی و بالایی بدن هستند. “استخرهای کپور” معمولی در اروپا ، حوضچه های کم عمق و اوتروفیک با کف گل آلود و پوشش گیاهی آب انبوه در رودخانه ها هستند. طیف زیست محیطی کپور گسترده است. بهترین و رشد به دست آمده است که محدوده درجه حرارت آب بین ۲۳ درجه سانتی گراد و ۳۰ درجه سانتی C. ماهی می توانید دوره های زمستان سرد زنده ماندن. شوری تا حدود پنج درصد قابل تحمل است. محدوده pH مطلوب ۶.۵-۹.۰ است. گونه ها می توانند از غلظت کم اکسیژن (۵ / ۰- ۳/۰ میلی گرم در لیتر) و همچنین از اشباع بیش از حد زنده بمانند.

کپور همه چیزخوار است و تمایل زیادی به مصرف غذای حیوانات مانند حشرات آب ، لارو حشرات ، کرم ها ، نرم تنان و زئوپلانکتون ها دارد. مصرف زوپلانکتون در استخرهای ماهی که تراکم ذخیره بالا است غالب است. علاوه بر این ، کپور ساقه ، برگ و بذر گیاهان آبزی و خشکی ، گیاهان آبزی پوسیده و غیره را مصرف می کند. پرورش استخر کپور ماهی براساس توانایی گونه ها در پذیرش و استفاده از غلات تهیه شده توسط کشاورزان است. رشد روزانه ماهی کپور می تواند ۲ تا ۴ درصد از وزن بدن باشد. کپورها می توانند طی یک فصل در استخرهای ماهیان چندفرهنگی مناطق نیمه گرمسیری / گرمسیری به ۰.۶ تا ۱.۰ کیلوگرم وزن بدن برسند. رشد در منطقه معتدل بسیار کندتر است: در اینجا ماهی ها بعد از ۲ تا ۴ فصل پرورش به وزن ۱ تا ۲ کیلوگرم می رسند.

در اروپا ، ماهی کپور ماده برای رسیدن به بلوغ در مناطق آب و هوایی معتدل و نیمه گرمسیری به حدود ۱۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ درجه روز نیاز دارد. ماهی کپور نر در یک دوره ۲۵ تا ۳۵ درصد کوتاهتر بالغ می شود. دوره بلوغ سویه های کپور آسیایی کمی کوتاه تر است. تخم ریزی ماهی کپور اروپایی زمانی شروع می شود که دمای آب ۱۸-۱۷ درجه سانتیگراد باشد ، وقتی غلظت یون آب به طور ناگهانی در آغاز فصل بارندگی کاهش می یابد ، سویه های آسیایی شروع به تخم ریزی می کنند. کپور وحشی تخم ریزی جزئی است. کپور اهلی در طی چند ساعت تمام تخمهای رسیده خود را آزاد می کند. ماهی کپور پس از درمان هورمونی تخمهای رسیده خود را در مدت زمان بسیار کمتری آزاد می کند ، که سلب کردن را ممکن می کند. مقدار تخم مرغ آزاد شده ۱۰۰ تا ۲۳۰ گرم در کیلوگرم وزن بدن است. پوسته تخم مرغ پس از تماس با آب چسبناک می شود.

رشد جنینی کپور حدود ۳ روز در دمای ۲۳-۲۳ درجه سانتیگراد (۶۰-۷۰ درجه روز) طول می کشد . در شرایط طبیعی ، بچه های جوجه ریزی شده به زیر لایه ها می چسبند. حدود سه روز پس از تخمگذاری قسمت خلفی مثانه شنا ، لاروها به صورت افقی شنا می کنند و شروع به مصرف غذای خارجی با حداکثر اندازه ۱۵۰-۱۸۰ میکرومتر می کنند (عمدتا روتیفر).

سیستم های تولید

تأمین بذر

تخمریزی روی لانه ها ، علف های هرز آبزی و چمن های غرقاب در مخازن و استخرها

کپور ممکن است در طول سال در مناطق گرمسیری هند تخم ریزی کند و در ژانویه-مارس و ژوئیه-آگوست این قله ها به اوج خود برسند. تولید مثل در هاپاس ، مخازن سیمانی یا استخرهای کوچک انجام می شود. از گیاهان آبزی غوطه ور به عنوان بستر تخمگذاری استفاده می شود. وقتی بچه ها ۴ تا ۵ روزه می شوند ، آنها را در استخرهای مهد کودک ذخیره می کنند.

از روش Sundanese برای تخمریزی ماهی کپور در اندونزی استفاده می شود. بچه ماهی در استخرهای بچه ماهی نگهداری می شود که از نظر جنسیت جدا شده است. بچه ماهی بالغ به ۲۵-۳۰ متر مربع منتقل می شوداستخرهای تخم ریزی ‘Kakabans’ (لانه های ساخته شده از الیاف گونه های Arenga) در استخرها نصب شده است. ماهی ها تخم های خود را در دو طرف کاکابان می گذارند. با تکمیل تخم ریزی ، لانه ها به استخرهای جوجه ریزی / پرستاری منتقل می شوند.

از استخرهای کوچک برای تخم ریزی ماهی کپور در چین استفاده می شود. از علف های هرز آبزی (Ceratophyllum ، Myriophyllum) یا برگ های خرما شناور به عنوان زیر لایه تخم ریزی استفاده می شود.

، استخر Dubits کوچک (۱۲۰-۳۰۰ متر مربع مساحت سطح آب) برای تخم ریزی مورد استفاده قرار گرفت، و برای پرستاری کوتاه از سرخ کپور در اروپا در گذشته است. اخیراً در اینجا از حوضچه هایی با مساحت چند صد متر مربع تا ۱۰-۳۰ هکتار استفاده می شود. دو تا چهار هفته پس از تخم ریزی ، بچه ماهی را می توان از این حوضچه های بزرگ برداشت کرد ، یا ممکن است در آنجا برای پرورش تا اندازه انگشت پا باقی بماند.

تولید بذر مبتنی بر جوجه کشی

این موثرترین و مطمئن ترین روش تولید بذر است. ماهی های شیرین در آب با اشباع اکسیژن و در محدوده دما ۲۰-۲۴ ºC نگهداری می شوند. به آنها دو دوز تزریق غده هیپوفیز یا مخلوطی از آنتاگونیست GnRH / دوپامین برای القای تخمک گذاری و اسپرم زدگی داده می شود. تخمها بارور می شوند (با استفاده از “روش خشک”) و چسبندگی تخمها با استفاده از تیمار نمک / اوره و به دنبال آن حمام اسید تانن (روش Woynarovich) از بین می رود. جوجه کشی در شیشه های Zoug انجام می شود. بچه های جوجه ریزی شده به مدت ۱ تا ۳ روز در مخازن مخروطی بزرگ نگهداری می شوند و معمولاً در مرحله “شنا کردن” یا “تغذیه بچه ها” در استخرهای درست تهیه می شوند. تقریباً می توان ۳۰۰۰۰۰ تا ۸۰۰ ۰۰۰ بچه بچه تازه سرخ شده را از یک ماده تنها انتظار داشت.

پرستاری از ماهی کپور معمولی در استخرها و مخازن

استخرهای قابل تخلیه علف های هرز کم آب و عظیم از ۰.۵ تا ۱.۰ هکتار مناسب ترین نوع برای پرستاری ماهی کپور است. برای تشویق به توسعه جمعیت روتیفر ، حوضچه های مهد کودک باید قبل از جوراب زنانه ساقه بلند تهیه شوند ، زیرا این اولین غذای تغذیه بچه ماهی است. تراکم ذخیره سازی ۱۰۰-۴۰۰ سرخ در متر مکعب است. بعد از جوراب زنانه ساقه ها باید با Moina یا Daphnia تلقیح شوند. از خوراک های تکمیلی مانند کنجاله سویا ، وعده های غذایی غلات ، کنجاله گوشت یا مخلوط این مواد استفاده شود. برای تغذیه بچه ماهی می توان از سبوس برنج یا پولیش برنج نیز استفاده کرد. طول دوره مهد کودک ۳ تا ۴ هفته است. وزن نهایی ماهی ۰.۲-۰.۵ گرم است. میزان بقا ۴۰-۷۰ درصد است.

اگر شکارچیان زیادی در منطقه حوضچه ها وجود داشته باشند (حشرات ، مارها ، قورباغه ها ، پرندگان ، ماهی های وحشی) ، می توان از پرستار مخزن ماهی کپور استفاده کرد. مخازن با مساحت ۵-۱۰۰ متر مربع ، ساخته شده از بتن ، آجر یا پلاستیک ، می توانند برای پرستاری بچه های با اندازه تا ۱-۲ سانتی متر استفاده شوند. با استفاده از یونجه و کود می توان جمعیت متراکم پارامسیوم و روتیفر را در این مخازن ایجاد کرد. چند صد سرخ در هر متر مربع می تواند ذخیره شود. از زئوپلانکتون جمع شده و وعده های غذایی با اندازه ذرات ریز ، یا غذاهای کاملاً اولیه می توان استفاده کرد. سیستم های نوع صنعتی ، مانند مسیرهای مسابقه ، یا سیستم های چرخش مجدد آب نیز برای پرستاری مناسب هستند.

تولید انگشت

تولید انگشتان ماهی کپور معمولاً در استخرهای نیمه فشرده ، بر اساس کود طبیعی / کود طبیعی و غذای کمکی انجام می شود. تولید انگشت را می توان در یک سیستم تک مرحله ای (ذخیره سازی بچه تازه تخم ریزی شده و برداشت انگشتان انگور) ، یک سیستم دو مرحله ای (تهیه بچه ماهی پرستار و برداشت انگشتان انگشت) یا یک سیستم چندچرخه (در صورت تهیه بچه ماهی تازه تخم گذاری شده و ماهی چندین بار نازک شد)

تغذیه بچه بچه پرستار موثرترین روش برای تولید انگشتان بزرگ و متوسط ​​است. بسته به اندازه نهایی مورد نیاز انگشتان ، ۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ بچه سرخ پرستار در هکتار می تواند در مناطق معتدل ، ترجیحاً در سیستمهای چندفرهنگی که نسبت ماهیان کپور معمولی ۲۰-۵۰ درصد است ، ذخیره شود. وزن نهایی ماهی کپور ۳۰-۱۰۰ گرم است. در مناطق گرم آب و هوای گرم ، اگر انگشتان بزرگ تولید هدف تولید باشد ، تراکم ذخیره بچه ماهی پرستار ۵۰ ۰۰۰-۷۰ ۰۰۰ در هکتار است که نسبت ماهی کپور معمولی ۲۰ درصد است. نرخ زنده ماندن ۴۰-۵۰ درصد حاصل می شود. انگشت های کوچک را می توان در استخرهایی که دارای ۴۰۰۰۰۰ بچه بچه پرورده (۱۵ میلی متر) هستند تولید کرد. در این حالت میزان بقا ۲۵-۳۰ درصد است.

استفاده مکرر از کود برای حفظ جمعیت پلانکتون ضروری است. تغذیه عمدتا بر اساس محصولات جانبی کشاورزی در مناطق نیمه گرمسیری ، غلات و گلوله در مناطق معتدل انجام می شود.

تکنیک های در حال رشد

تولید دو کپور قدیمی

در تابستان در مناطق معتدل ، ماهیان یک ساله (۲۰-۱۰۰ گرم) باید در سال دوم تا ۲۵۰-۴۰۰ گرم پرورش داده شوند. میزان ذخیره سهام ۴۰۰۰-۶۰۰۰ در هکتار است ، به علاوه حدود ۳۰۰۰ کپور چینی در هکتار ، اگر فقط غلات تغذیه شوند. اگر از غلات و گلوله ها نیز استفاده شود ، میزان ذخیره سازی می تواند بسیار بیشتر باشد (تا ۲۰۰۰۰ در هکتار). جیره روزانه تقریباً ۳-۵ درصد از وزن بدن است.

تولید ماهی در اندازه بازار

کپور معمولی را می توان در سیستم های تولید تک فرهنگی مبتنی بر خوراک طبیعی ، گسترده ، در استخرهای راکد آب تولید کرد. تولید یکپارچه فشرده مبتنی بر خوراک مصنوعی را می توان در قفس ، مخازن آبیاری و استخرها و مخازن آب جاری یا در سیستم های گردش مجدد انجام داد.

کپور معمولی با سیستم کپور چینی و یا کپور عمده هندی ، تیلاپیا ، کفال و غیره در سیستم های چندفرهنگی تهیه می شود. این یک روش تولید غذایی و غذایی مکمل طبیعی است که در آن ماهی هایی که عادات مختلف تغذیه ای دارند و طاقچه های تغذیه ای مختلفی را اشغال می کنند در استخرهای مشابه ذخیره می شوند. مقدار ماهی باید مطابق با بهره وری موجودات غذایی طبیعی باشد. استفاده مکرر از کود یا کود و نسبت مناسب گونه ، باعث می شود که جمعیت های مولد موجودات غذایی طبیعی ، و حداکثر بهره وری از اکوسیستم حوضچه ها تولید شود. اثرات هم افزایی بین گونه های ماهی تولید در استخرهای چندفرهنگی را پشتیبانی می کند.

فرهنگ کپور را می توان با دامپروری و / یا تولیدات گیاهی ادغام کرد. ادغام می تواند مستقیم باشد (حیوانات بالای استخرهای ماهی) ، غیرمستقیم (از ضایعات حیوانات در استخرها به عنوان کود استفاده می شود) ، موازی (ماهی-برنج ، ماهی) یا ترتیبی (تولید ماهی بین گیاهان). دوچرخه سواری متوالی ماهی / حیوانات / حبوبات / برنج (در چرخه های ۷ تا ۹ ساله) برای کاهش قابل توجه بارگذاری زیست محیطی در آبزی پروری / کشاورزی فشرده مناسب است. از آنجا که گودال کپور معمولی در کف حوضچه ، تحمل محیطی گسترده ای دارد و یک عادت تغذیه ای همه چیز خوار است ، آنها یک نوع کلیدی در سیستم های یکپارچه هستند.

ماهی کپور معمولی را می توان در آبهای طبیعی ، مخازن و مناطق به طور موقت آب گرفتگی ذخیره کرد ، تا از تولید مواد غذایی طبیعی این آب ها برای افزایش شیلات استفاده شود. در این حالت ماهی های ذخیره شده باید از انگشتان ۱۵-۱۵ سانتی متر تولید شود که در مزارع پرورش ماهی (“شیلات مبتنی بر آبزی پروری” تولید می شود تا از تلفاتی که برای ماهیان کوچکتر ایجاد می شود ، جلوگیری کند). ماهی کپور معمولی ، متناسب با بهره وری از آب و شدت بهره برداری ، با سایر گونه های سایپرینید موجود است.

تأمین خوراک

استفاده از غذای طبیعی در بخشهای دیگر این برگه ذکر شده است. اینها بعضی اوقات با خوراکهای ترکیبی مزرعه ای یا تجاری تکمیل می شوند.

تکنیک های برداشت

برای پرورش ماهی کپور از استخرهای غیر قابل تخریب یا استخرهای قابل تخلیه با خندق برداشت بلند یا حوضچه هایی با چاله های برداشت داخلی یا خارجی استفاده می شود. ماهی ها معمولاً توسط تورهای دریایی برداشت می شوند. طول شبکه ها باید ۱.۵ برابر عرض حوضچه ها باشد ، اما بیش از ۱۲۰-۱۵۰ متر نباشد.

در استخرهای غیر قابل شستشو می توان برداشت انتخابی انجام داد. حداکثر وزن کپور ماهی که می تواند از طریق شبکه های مختلف اندازه مش عبور کند: ۲۰ میلی متر اندازه مش = ۲۰ گرم ماهی ؛ ۲۵ میلی متر = ۴۰ گرم ۳۰ میلی متر = ۱۰۰ گرم ۳۵ میلی متر = ۱۷۰ گرم ۴۰ میلی متر = ۲۷۰ گرم ۵۰ میلی متر = ۴۰۰ گرم

از آنجا که کپور منطقه ای را که در آن به دنبال غذا هستند بدون گل نگه می دارد ، تغذیه باید در طول دوره رشد در منطقه برداشت انجام شود. در زمان برداشت آب باید به آرامی تخلیه شود (۱-۳ روز از یک استخر ۱ هکتار ، ۸-۱۴ روز از ۳۰-۶۰ هکتار استخر). ماهی ها در عمیق ترین قسمت استخر جمع می شوند ، مگر اینکه با کاهش ناگهانی سطح آب یا سر و صدا آنها را بترسانند. از آنجا که ماهی کپور به سمت آب ورودی شنا می کند ، مقدار کمی آب به حوضچه نزدیک محل زهکشی برای تمرکز ماهی سرازیر می شود ، خصوصاً اگر دمای آب زیاد باشد. وقتی مقدار زیادی ماهی در چاله های برداشت متمرکز می شود ، هوادهی باید تأمین شود. پاشیدن آب روی سطح معمولاً کافی نیست.

برداشت نسبی (صرف نظر از قابل استخراج و غیر قابل شستشو بودن استخرها) با بهبود شرایط برای جمعیت باقیمانده ، تولید کل استخرها را افزایش می دهد.

جابجایی و فرآوری

اگر برداشت در آب گرم انجام شود ، ماهیان با استرس مکرر قبل از تور مشروط می شوند. اگر نسبت ماهی / آب بیش از ۱: ۲ نباشد ، ماهیان برداشت شده را می توان به مدت ۵-۳ ساعت به صورت زنده در مخازن هوادهی منتقل کرد. تراکم ماهی در مخازن حمل و نقل و مدت زمان حمل و نقل به اندازه ، دما و میزان هوادهی ماهی بستگی دارد.

اگر در حین برداشت ، ماهی ها توسط خوراک به منطقه برداشت فریب داده شوند ، فقط زمان حمل و نقل بسیار کوتاه امکان پذیر است ، زیرا تقاضای اکسیژن ماهی های اشباع شده زیاد است.

اکثر کپورها به صورت زنده به بازارها منتقل می شوند و یا به صورت زنده یا لباس تازه به فروش می رسند. آزمایشات موفقی در زمینه فیله سازی مقیاس وسیع ماهی کپور در فرانسه انجام شده است. به غیر از محصولات با ارزش افزوده ، می توان حدود ۱۵ محصول مختلف از کپور تهیه کرد که نمایانگر سطوح مختلف فرآوری است.

هزینه های تولید

بر اساس نظرسنجی موسسه تحقیقات شیلات ، آبزی پروری و آبیاری (داده های منتشر نشده) متوسط ​​سود تولید ماهی کپور در برخی از مزارع پرورش ماهی مجارستان ۳۲۶ یورو در هکتار (از فروش ۱ ۶۵۲ یورو در هکتار) بین سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ بود. در هند ، سود خالص حاصل از کشت و صنعت ، که در آن ماهی کپور معمولی ۲۵ درصد از کل ماهی های ذخیره شده را تشکیل می دهد ، ۷۱۰ دلار در هکتار (از فروش ۱ ۹۲۹ دلار) در سال ۱۹۹۰ گزارش شد (سینها ، ۱۹۹۰). سود کشاورزان مقیاس کوچک در بنگلادش ۵۱۰-۱ ۵۸۰ دلار در هکتار گزارش شده است (از فروش ۱ ۵۴۰-۲۶۱۰ دلار در هکتار) از استخرهای غیر قابل اصلاح فرهنگ ، که نسبت ذخیره ماهی کپور ۲۰ درصد بود (گوپتا و دیگران ، ۱۹۹۹).

 

 

 

 

 

برای خرید بچه ماهی کپور کلیک کنید

09120526045