یک پروژه آزمایشی که هدف آن استفاده از پرورش ماهی تیلاپیا به عنوان راهی برای ایجاد صلح و رونق اقتصادی در بخشی از خشونت روستاهای کلمبیا است ، نتایج امیدوار کننده ای را نشان می دهد ، اما هنوز یک راه طولانی باقی مانده است.
زمینه
پرورش آبزیان در کلمبیا از حدود سال ۱۹۳۰ با استفاده از گونه های غیربومی مانند تیلاپیا آغاز شد. از آن زمان ، هم در اکوسیستم های ساحلی و هم در داخل افزایش قابل توجهی یافته است. در حال حاضر بیش از ۵۰ درصد از تولید ماهی ملی را تشکیل می دهد ، در حالی که این میزان در دهه ۱۹۹۰ تنها ۲۵ درصد بود. در برخی مناطق اکوسیستم های طبیعی امکان پیشبرد کشت گونه های مختلف را فراهم کرده اند – ایجاد اشکال مختلف اشتغال و امنیت غذایی (SENA ، ۲۰۰۵).
تخمین زده می شود که ۴۰۰۰۰۰ نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در صنایع ماهیگیری یا آبزی پروری کار می کنند که در مقایسه با سایر کشورهای مشابه رقم نسبتاً کمی است. با این حال ، افزایش مصرف ماهی در ۱۵ سال گذشته مشهود بوده و به ۸ کیلوگرم در هر نفر در سال رسیده است. این امر باعث ایجاد فرهنگ جدیدی پیرامون تجاری سازی و مصرف محصولات غذاهای دریایی شده است.
آبزی پروری در فلوریدا
بخش Valle del Cauca به عنوان یکی از مناطق مناسب برای پرورش ماهی به ویژه ماهی تیلاپیا و کپور شناخته می شود. این نه تنها شامل شرایط آب و هوایی و آب و هوایی ایده آل برای پرورش ماهی ، بلکه دارای یک صنعت کشت و صنعت قوی نیز می باشد (El País، ۲۰۱۷). به طور کلی ، ارتفاعات محل پرورش آبزیان از ۱۵۰۰ متر بیشتر نیست ، با دمای هوا از ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد. اما در ابتدا لازم است اطلاعات فنی – علمی بیشتری در مورد این فعالیت بدست آوریم.
علی رغم سهم سنتی ماهیگیری در اقتصاد منطقه ، این بخش از سال ۲۰۰۰ رو به زوال است. در نتیجه ، پرورش آبزیان به عنوان ابزاری برای کاهش نرخ بیکاری و خشونت در مکانی که مشکلات اجتماعی-سیاسی برای چندین دهه به وجود آمده است ، دیده می شود.
فلوریدا شهری است که به سمت جنوب شرقی بخش Valle del Cauca از آند ، بین Cordillera Occidental و Central ، با ۵۷،۹۶۱ سکنه واقع شده است. این شهرداری بین سه بخش مختلف (واله دل کوکا ، تولیما و کائوکا) واقع شده است و با خشونت مشکلات جدی داشته است. سالها رها شدن توسط دولت از دهه ۱۹۸۰ منجر به تولید محصولات غیرقانونی – مانند کوکا ، خشخاش و ماری جوانا – در منطقه کوهستانی شده است. بنابراین ، اقتصاد غیرقانونی در همه سطوح نفوذ کرده و به تجزیه اجتماعی کمک کرده است. علاوه بر این ، ارتش چریکی تولید این محصولات غیرقانونی را کنترل کرده و منجر به خشونت و آوارگی در این منطقه شد.
