جان دینر ، کارآفرین سنگاپوری ، متعهد به توسعه مجموعه ای از تأسیسات آبزی پروری شهری است که قادر به تولید میگو ، ماهی سفید و جلبک دریایی در سیستم های پنج طبقه کشاورزی با تکنولوژی بالا هستند.
دهه آخر زندگی داینر او را درگیر چندین پروژه مرتبط با آبزی پروری و همچنین استارتاپ های agritech کرد و مفهوم یک سیستم کشاورزی کاملاً جدید در سال ۲۰۱۶ هنگامی که او در حال تحقیق در مورد این بود که یادگیری ماشینی چگونه می تواند در پرورش آبزیان مفید باشد ، به وجود آمد. کارشناسی ارشد نیمه وقت در آبزی پروری در دانشگاه سنت اندروز .
او توضیح می دهد: “من تجربه زیادی در علم داده دارم و می خواستم بدانم اگر کل مفهوم آبزی پروری را دوباره ارزیابی کنید ، چه اتفاقی می افتد.”
تحقیقات داینر او را به این باور رساند که مزارع عمودی با استفاده از فناوری های پیشرفته این ظرفیت را دارند که-برای ردپای خود-مقدار چشمگیری از غذاهای دریایی تولید کنند و آنها را برای محیط های شهری مناسب کند.
سه ستون
دینر توسعه سیستم را بر سه پایه تکیه می کند – بیولوژیکی ، مکانیکی و دیجیتالی. جنبه بیولوژیکی مربوط به بررسی پربازده ترین سیستم یکپارچه-چند گرا (IMTA) است ، با میگوی وانامی به عنوان گونه اولیه.
“طرح کسب و کار در مورد میگو توسعه داده شده است – آنها از نظر طعم و مزه آنها مانند ماهی قزل آلا یک محصول منحصر به فرد هستند ، که تولید جایگزین ها را بسیار دشوار می کند. و همچنین می توان آنها را با تراکم بالا افزایش داد. ”
او می افزاید: “ما همچنین ماهی فیلتر تغذیه کرده ایم-در حال حاضر از ماهی تیلاپیا استفاده می کنیم زیرا بسیار قوی هستند ، اما احتمالاً ماهی شیر را نیز آزمایش می کنیم.”
کف هرم IMTA توسط انگورهای دریایی گرفته می شود – در ژاپن umibudo نامیده می شود ، جایی که آنها نوعی غذای لذیذ محسوب می شوند.
“اینها در بخش هایی از آسیا به عنوان” خاویار سبز “شناخته می شوند ، بنابراین می توانند به عنوان غذا فروخته شوند. آنها همچنین می توانند به عنوان یک عنصر در خوراک میگو استفاده شوند ، زیرا ما قصد داریم غذاهای پایدار خود را تولید کنیم ، در حالی که آنها همچنین به حذف نیترات و فسفات از آب کمک می کنند. ”
فن آوری
ستون دوم شامل مهندسی است و Diener قصد دارد سیستم های مسابقه را در ارتفاع چهار یا پنج سطح توسعه دهد که مجهز به دستگاههای خودکار مدولار برای بهینه سازی عواملی مانند اندازه گیری کیفیت آب است. رکن سوم به جنبه های دیجیتالی عملیات مربوط می شود.
“ما در حال سرمایه گذاری زمان و تلاش برای توسعه فناوری پیشرفته برای مدیریت تغذیه هستیم – هم از نظر مطالعه رفتار میگو ، بنابراین می دانیم چه موقع تغذیه کنیم و هم از نظر اندازه گیری زیست توده در سیستم ها ، بنابراین می دانیم چقدر باید تغذیه کنیم. ما همچنین به دنبال مدیریت کیفیت آب با تغذیه اطلاعات در یک الگوریتم یادگیری عمیق هستیم که می تواند عواملی مانند سرعت پمپ و افزودن مواد معدنی به آب را کنترل کند. ”
