ماهی کپور ( Cyprinus cario ) هنوز هم یکی از ماهی های محبوب غذایی در آلمان است.
از قرون وسطی کپور بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ غذایی در اروپای مرکزی بوده است ، به طوری که از این مرحله به بعد به طور فزاینده ای در پرورش آبزیان در استخرهای تقریبا طبیعی پرورش داده می شود. برای دوره تولید سه ساله / تابستان ماهی کپور ، غذای طبیعی از حوضچه ها به عنوان خوراک در دسترس بوده و هست ، با تغذیه اضافی با غلات یا در صورت لزوم ، گلوله ها فقط در ماه های تابستان انجام می شود. در ساکسونی سفلی نیز بیش از ۱۰۰ سال تولید ماهی کپور بخشی جدایی ناپذیر از تولید ماهی در ساکسونی سفلی بوده است.
شکل ۱ نمونه ای از این روش گسترده پرورش ماهی کپور به شکل حوضچه کپور را نشان می دهد. با حفظ زیستگاه های آبزی و مجاور در این چشم انداز فرهنگی تقریباً طبیعی ، می توان سطح وسیعی از آب را تشخیص داد.
ماهی کپور به دلیل تولید مثل ، به اشکال مختلف وجود دارد که می توان آنها را با مقیاس های موجود تشخیص داد: کپور مقیاس دارای یک الگوی مقیاس کاملاً بسته ، Zeilarpfen دارای یک ردیف (یک خط) مقیاس در امتداد خط کناری است ، در حالی که کپور آینه ای فقط جدا شده است ، چند مقیاس در منطقه Own back. از طرف دیگر کپور چرمی کاملاً فلس ندارد.
چرا کپور در آشپزخانه چنین نقشی را بازی می کند ، اگرچه اغلب گفته می شود که دارای طعم خاکی است؟ این به دلیل عطر و طعم طعم دار آن و قوام مطبوع آن است ، اگر پس از پرورش در استخر به درستی نگهداری شود (ذخیره سازی ذخیره ماهی زنده بدون تغذیه است – این به منظور بهبود کیفیت گوشت است).
یک طعم و مزه خاکی فقط در صورتی به وجود می آید که به درستی آماده نشده باشد: قبل از ذبح ، باید آنرا برای مدتی مشخص در آب شیرین و در یک روش خوب مدیریت برکه نگه داشت تا هرگونه برداشت مزه دار از بین برود و گاهی خاکی از بین برود. استخوان های موجود را می توان در حین فیله سازی کار کرد ، به عنوان مثال با یک برش دهنده استخوان ، به طوری که در هنگام مصرف احساس حسی را خراب نکنند.
با این حال ، نه تنها به دلیل طعم آن ، بلکه همچنین به دلیل ترکیب آن ، طبق اطلاعات موجود در منابع علمی و انجمن تغذیه آلمان ، ماهی کپور با محتوای اسیدهای چرب امگا ۳ با ارزش غذایی – بسته به شرایط پرورش آن و تغذیه تکمیلی – می تواند کم چربی باشد همراه با ماهیگیری دریایی باشید.
تحقیقات LAVES
در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ موسسه ماهی و محصولات شیلاتی Cuxhaven 16 ماهی کپور را مورد بررسی قرار داد. به استثنای یک نمونه کپور با منشا “جمهوری چک” ، آلمان به عنوان مبدا نمونه ها مشخص شد. مطابق قانون اروپا در زمینه برچسب گذاری ماهی ، برای نشانگر منشا تعیین کننده این است که محصول شیلاتی در کشور مشخص شده به بیش از نیمی از وزن نهایی خود رسیده باشد یا بیش از نیمی از دوره پرورش در کشور مشخص شده باشد. مجری تجارت مواد غذایی باید همیشه این اطلاعات را قبل از فروش و در حین فروش – بدون نیاز به جستجوی اطلاعات در پوشه ها یا سایر اسناد – در اختیار مصرف کننده قرار دهد و بنابراین می تواند قبل از هر خرید به عنوان اطلاعات مصرف کننده استفاده شود.
به طور کلی ، نتایج معاینات مثبت بود: هیچ انحراف حسی در معاینات یافت نشدکه نشان دهنده شادابی کافی یا انحرافات دیگر از افکار عمومی نیست. به طور خاص ، ظاهر کپور شامل آبشش ، بوی آنها و قوام آنها از قسمت خوراکی ارزیابی شد. علاوه بر این ، نمونه های به اصطلاح پخت و پز نیز در هر مورد برای ارزیابی طعم و مزه انجام شده است: در اینجا نیز هیچ یافته ای خارج از قانون مواد غذایی قابل دستیابی نیست. هیچ نوع سلیقه خاکی یا خاکی قابل تشخیص نیست ، بنابراین می توان فرض کرد که حیوانات مورد بررسی قبل از ذبح در روشهای خوب مدیریت برکه به اندازه کافی در آب شیرین نگهداری می شدند.
علاوه بر این ، هیچ مرحله انگلی نمی تواند در حیوانات مورد بررسی قرار گیرد که برای تغذیه انسان مرتبط باشد.
در طول آزمایشات برای عناصر تنظیم شده قانونی که مطابق با مقررات (EC) شماره ۱۸۸۱/۲۰۰۶ انجام شده است ، به طور متوسط ۰.۰۲۸ میلی گرم بر کیلوگرم جیوه در فیله اندازه گیری شد ، نتایج آزمایشات سرب و کادمیوم کمتر از تعیین یا تشخیص بود محدودیت ها سطح جیوه تعیین شده قابل مقایسه با ماهی های دریایی مانند سیر یا شاه ماهی است و بسیار کمتر از حداکثر مقدار مجاز ۰.۵ میلی گرم بر کیلوگرم است.
همچنین عناصر آرسنیک ، مس ، سلنیوم و روی در چارچوب نظارت بر مواد غذایی در سراسر کشور متعلق به طیف اجباری است. برای این عناصر حداکثر مقادیر قانونی وجود ندارد ؛ سطوح تعیین شده برای گونه های ماهی نامحسوس بود .
